KALDIRIMLAR

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.

Yolumun karanlığa saplanan noktasında,

Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;

Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.

İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.

Biri benim, biri de serseri kaldırımlar

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi

Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.

Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;

Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;

Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!

Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;

Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;

İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.

Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;

Yolumun zafer takı, gölgeden taş kemerler.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;

Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...

Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;

Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;

Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!

Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;

Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;

Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.

Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir kuyuya,

Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi..

NECİP FAZIL KISAKÜREK.

BİR GECE
On dört yüzyıl önce,yine böyle bir geceydi,
Kumdan,ayın ondödü,bir öksüz çıkıverdi!
Fakat,o ne yoksunluktu ki görmedi gözler;
Kaç  bin senedir,halbuki,bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler?Göremezlerdi tabii:
Bir kere ortaya çıktığı çöl en sapa yerdi;
Bir kere de,dünyanın mamur yerleri,o zamanlar,
Bunalımlar içindeydi,bugünden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti insanlar yırtıcılıkta;
Dişsiz mi  bir insan,onu kardeşleri yerdi!
Anarşi bütün ufuklarını sarmıştı yeryüzünün,
Salgındı,bugün Doğu'yu yıkan bölücülük derdi.

Derken,büyümüş,kırkına gelmişti ki öksüz,
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!
Bir solukta insanlığı kurtardı o masum.
Bir solukta Bizans ve İran hükümdarlarını yere serdi!
Güçsüzlük,zayıflık ki payına düşen hep ezilmekti,
hayat buldu.
Zalimlik ki yok olmayı aklına getirmezdi,geberdi.
Evet,alemlere rahmetti iyiyi,kötüden ayıran şeriati,
Büyük kanadını adalet isteyenin yurduna gerdi.
Dünya neye sahipse,onun verdikleridir hep:
Toplumu da ferdi de hep ona borçlu.
Borçludur o masuma bütün bir insanlık.....
Ya Rab,bizi kıyamet gününde bu inanışla haşret.

MEHMET AKİF ERSOY

DİYORLAR

 

Ölürsem yazıktır sana kanmadan

Kollarım boynunda halkalanmadan

Bir günüm geçmiyor seni anmadan

Derdine katlandım hiç usanmadan

Diyorlar: "Kül olmaz ateş yanmadan

Denizler durulmaz dalgalanmadan!"

Saadet benziyor boş bir seraba

Düşüyor her seven gönül azaba

Gelmiyor çekilen dertler hesaba

Diyorum: "Sebep ne bu ızdıraba?"

Diyorlar: "Kül olmaz ateş yanmadan

Denizler durulmaz dalgalanmadan!"

 

ORHAN SEYFİ ORHON

 

 

ANLATAMIYORUM

Ağlasam sesimi duyar mısınız,

Mısralarımda;

Dokunabilir misiniz,

Gözyaşlarıma, ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,

Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu

Bu derde düşmeden önce.

Bir yer var, biliyorum;

Her şeyi söylemek mümkün;

Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;

Anlatamıyorum.

ORHAN VELİ





Ormanda Büyüyen Adam Azgını 
 

Alemi ta’n eder yanına varsan
Seni yanıltır bir mesele sorsan 
Bir cim çıkmaz eğer karnını yarsan 
Camiye gelir de erkan beğenmez. 

Elin kapısında karavaş olan
Burnu sümüklü hem gözü yaş olan
Bayramdan bayrama bir traş olan
Berbere gelir de dükkan beğenmez.

Dağlarda bayırda gezen bir yörük
Kim tımar sipahi kimi ser bölük
Bir elife dili dönmeyen hödük
Şehristana gelir ezan beğenmez.

Bir çubuğu vardır gayet küçücek
Zum-ı fasidince keyif sürecek
Kırık çanağı yok ayran içecek
Kahvede fağfuri fincan beğenmez.

Aslında neslinde giymemiş hare
İş gelmez elinden gitmez bir kare
Sandığı gömleksiz duran mekkare
Bedestene gelir kaftan beğenmez.

Kazak Abdal söyler bu türlü sözü
Yoğurt ayran ile hallolmuş özü
Köyden şehre gelen bir köylü kızı
İnci yakut ister mercan beğenmez. 

Kazak Abdal